بهارانه

(1)

دَس اندازان همه هَنوارَا بُسته

زمینم صبره جا پروارَا بُسته

هزاران لب کرا گِه : یا مقلب...

اَمِه جان با دعا بیدارَا بُسته

ترجمه :

دست اندازها همه هموار شدند

زمین هم از صبر پروار شد

هزاران لب دارد می گوید : یا مقلب...

جان ما با دعا بیدار شد

(2)

هوا گُفتاندره عَیده هوایه

اَتازه دَم هوا ، دیله دَوایه

هَتو تی پا به گیلان فارَسَه ، گی :

بهشته اول و آخر هَیایه

ترجمه:

هوا دارد می گوید هوای عید است

این هوای تازه دم ، دوای دل است

همین که پایت به گیلان برسد ، می گویی:

بهشت اول و آخر همین جاست

(3)

سه شنبه شب مَره نیبِه فراموش

کُلو شه خنده یا ، زَم ، داندَره گوش

کرا سُنبل گِه : (من هَفسینه شینم

بنفشه باده بو، هر سو ، ترا نوش !

ترجمه:

شب چهار شنبه (سوری) از یادم نمی رود

خنده ی کاه را ، شعله ، دارد می شنود

سنبل دارد می گوید: (من مال هفت سین هستم

بوی باد بنفشه ، (از) هر سو ، نوش ات باد!)

(4)

پِلِه دُم کشکرت ، در قاروقارَه

کرا خوانداندَره کی غم دَوارَه

تُرنگ و شَنگ و ماهی ، ماه و خُرشید

همه گیدی: اَمِه مهمان ، بهارَه

ترجمه:

کشکرکِ دُم بلند ، قارقار می کند

دارد می خواند که غم بگذرد

قرقاول و درنده ی آبزیان و ماهی ، ماه و خورشید

همه می گویند : مهمانِ ما ، بهار است

(5)

زمین ، تی تی مَرا اَستین اُکوشِه

کرا خو زرده پیرانا فروشه

جه خو هِرّه ، فَرانِه حوته مایا

بهاره سو ، رمستانا دُکوشِه

ترجمه :

زمین ، با شکوفه آستین بالا زده است

پیراهنِ زردش را دارد می فروشد

از محوطه ی جلوی خانه اش ، فرار می دهد ماهِ اسفند را

روشنایی بهار ، زمستان را خاموش می کند

(6)

اَمِه هفسینه سینان سبزه سبزند

پِلِه تاریخه سِفته ریشه رمزید

هر ایتا سین به چنتا وُوشه معنی ـ

زمستان و بهاره کوگا مرزید

ترجمه :

سین های هفت سین ما سبز سبزند

رمز ریشه ی محکم تاریخ بزرگ هستند

هریک سین به چند خوشه معنی ـ

مرز آبادی بهارو زمستانند

(7)

بهاره تازگی ، زپّانه جوشه

زمین ، هَه جوشه اَمرا گُلفروشه

کرا عیدا ، فَادید عیدی ، پرندان

کَلَه ، خو ناجه مِن ، پوره جه وُوشه

ترجمه :

تازگی بهار ، جوشش شکوفه هاست

زمین ، با همین جوشش گلفروش است

پرندگان ، به عید ، دارند عیدی می دهند

کَرت ، در آرزویش ، پُر از خوشه است

(8)

بنفشه و نسیم و عَید سبزه

کُچیبانی خیاله وازَه مرزه

آلاله زرده غمزه ، باده اَمره

بُبُؤ دشته بهاری رقصه مرزه

ترجمه :

بنفشه و نسیم و سبزه ی عید

مرزِ خیال دوران کودکی است

غمزه ی زرد آلاله ، با باد ـ

مزه ی رقص بهاری دشت شده است

عاشقانه

(1)

خُرِه آهسته گردَستاندُبو باد

اُنا هیچی جی تی صورت نُبو یاد

هَتو تا تی لَچک ، چاچه دَکفته ـ

جی تی بو تورَابُسته ، هی زِیی داد

ترجمه :

باد برای خودش آهسته داشت می گذشت

هیچ چیز از صورت تو به یاد نداشت

همین که دستمال سرت ، به چاله ی شستشو افتاد ـ

از بوی تو ، غیر عادی شده پیوسته داد می زد

(2)

بُبُوم تی حج حجی ، مستم جه تی بو

مِرِه عینه بهاری تو ، واکون رو!

مَرا یاور بده لانه بسازم ! ـ

تی چومه چش پره جیری ، بَدَم سو

ترجمه :

پرستوی تو شدم ، مست بوی تو هستم

توبرایم بهار هستی ، روباز کن!

یاورم باش لانه بسازم ـ

زیر دامنه ی چشمت ، بدرخشم

گیلانه

(1)

جه تالش چی بگم؟ مَریانه آواز

کرا گُفتاندره خیلی دَارِه راز

خُدا نقّاشیه ، اُ جُلفه کاسه

که دارَه گُمگُمه مِن زِندره ساز

ترجمه:

از تالش چه بگویم ؟ آواز مَریان

دارد می گوید خیلی راز دارد

آن کاسه ی گود ، نقاشی خداست

که میان زمزمه ی درخت دارد ساز می زند

(2)

بِدین ماسوله سنگی پلّکانا!

بچسبسته اُنی کو آسمانا

اَتاریخی قشنگه شهره کو جُر

هَنی ، تالش زَنِه گوسندُخانا

ترجمه:

پلکان سنگی ماسوله را ببین !

کوه اش به آسمان چسبیده است

بالای کوهِ این شهر قشنگ تاریخی ـ

هنوز، تالش مقامِ موسیقی (گوسفند دُخان) را می زند