سایت آوای وزمتر

دو نظریه در باره شعر:

جهت گیری های غیر شاعرانه عامل اُفت کیفی شعر

شعرخوزستان به دلایل متعددی ازلحاظ کیفی نسبت به گذشته اُفت داشته است.یکی ازاین دلایل عدم ارتباط مستمر شاعران با تجربه با نسل جدید است . که آنرا "انقطاع نسلی " می نامم. این انقطاع ، دلایلی دارد ازجمله : مرگ برخی ازاین عزیزان هر وقت جهت گیری های غیر شاعرانه  بر فضای شعری استان غالب شود ، اُفت کمی و کیفی را شاهد خواهیم بود.

صادق کریمی در گفتگو با سرویس ادبی پایگاه خبری خوانانیوز گفت:شعرخوزستان به دلایل متعددی ازلحاظ کیفی نسبت به گذشته اُفت داشته است.یکی ازاین دلایل عدم ارتباط مستمر شاعران با تجربه با نسل جدید است . که آنرا "انقطاع نسلی " می نامم. این انقطاع  ، دلایلی دارد ازجمله : مرگ برخی ازاین عزیزان همچون : زنده یادان سیروس رادمنش ، علی مقیمی ، قناد دزفولی ، نعیم موسوی ، آرش باران پور ، مرید میرقائد ، آتش اهوازی ، و.... شاعرانی دیگر که الان حضور ذهن ندارم.

وی در ادامه افزود:کوچ شاعران باتجربه به سمت پایتخت و یا شهرستان های اطراف ، از دیگر دلایل این بریدگی هاست که عدم دسترسی شاعران جوان تر به تجربیات آنان را تقریبا غیرممکن می سازد که هوشنگ چالنگی ازاین جمله افراد است .کریمی خاطرنشان کرد:گوشه گیری شاعران با تجربه از محافل ادبی و شعری است که  بخشی از این مساله، متاثر از شرایط بیرونی و برخی به درون این شاعران، برمی گردد. حفیظ ا... ممبینی آبگینه ، فرج الله عباسیان ، محمود نائل ، بروبچه های انجمن خروش کارون که اغلب پابه سن گذاشته اند و حتی خیلی از شاعران جوانتر که علاوه بر مسائل یاد شده، گرفتاری های معیشتی و... زمانی برای پرداختن به این مهم برایشان  نمی گذارد. 

شاعر مجموعه" آخرین پیاده رو" اظهار کرد: در مجموع نباید انتظارداشت که غیر شاعران برای شاعران تصمیم بگیرند. هر وقت جهت گیری های غیر شاعرانه  بر فضای شعری استان غالب شود ، اُفت کمی و کیفی را شاهد خواهیم بودکریمی بخشی از این اُفت را مربوط به خوزستان ندانست و گفت: دغدغه های نان و نام، چاپ و نشر و ... در دیگراستانها هم وجود دارد.اما راهکار ارتقاءسطح کیفی شعر استان چیست؟

وی افزود: می دانیم که شعر و شاعری از جنس توصیه و سفارش نیست بنابراین شاعرجماعت دوست ندارد زیرچتر کسی یا چیزی ثابت باشد . شاعر جماعت دوست دارد براساس استعدادهایش و  سلیقه هایش عمل کند. پس بهتراستتمام فعالیت های شعری  به شکل NGOها و گروه های مردم نهاد فعالیت داشته باشند تا بدون ارتزاق از بودجه ای رسمی ، به وظیفه ی هنری خود که تنها " سرودن و ترویج شعر" است بپردازد.

فضای حاکم بر شبکه های اجتماعی مجازی باعث آفت زدگی شعر شده است

اسحاق رمشکی

باگسترش شبکه های اجتماعی مجازی در کشور و در پی آن گروههای مختلفی برای تبادل و اظهار نظر راجع به موضوعات مختلف هنری شکل گرفت که گروه ها و انجمن های شعری نیز از آن دسته اند.بعد از گذشت چند سال زمان مناسبی است به نقد و بررسی و تاثیر این شبکه ها بر شعر و ادبیات بپردازیم در این نوشته کوتاه بر آنیم تا از تاثیرات زیانباری که به واسطه فضایی که در این شبکه ها حاکم است بر روی شعر بپردازیم.

نخستین مسله ای که به کثرت در بیشتر این گروها دیده میشود انتشار مطالب و یاداشتها و شعر های بدون منبع و شناسنامه ایست که در بین گروه های مختلف دست به دست میچرخند آگاهانه یا نا آگاهانه حق و حقوق مولف را به هیچ می انگارند مسئله درد ناک دیگری که در این شبکه ها رواج دارد منتسب کردن شعری به نام یک شخصیت دیگر است ،جدیدا ابیات سست و پر از غلط نحوی و وزنی و معنایی را به بانو سیمین بهبهانی منتسب و منتشر نموده اند کسی که کمترین آشنایی با شعر و ادبیات داشته باشد میداند سیمین یکی از ارکان شعر امروز و صاحب آثار شکوهمند در زبان و غزل های رشک بر انگیز است همچنین نسبت دادن شعری از ناصر فیض به مولانا یا شعری از افشین یدالهی که تیراژ یک مجموعه تلویزونی در سالهای دور بود به مولانا و موارد بی شمار دیگری که از حوصله این نوشته خارج است.

آنچه که در تمامی این گروهها حرف اول و آخر را میزند این است که دور ، دور کپی سرایی هاست و تلخ تر اینجاست که کپی مشهور تر از اصل است با گسترش این شبکه ها تب شاعر شدن همه گیر شده و خیلی ها با تاثیر پذیریی از فضای شعری چند جمله را پشت سر هم ردیف میکنند و تحت عنوان شعر به اشتراک میزارند و خود را شاعر می دانند و جماعت حاضر در این اشفته بازارها به خاطر آشنایی گردهای مضحک سیل لایک و احسنت و آفرین را حواله این نوشته های سست میکند که از هر گونه عناصر شاعرانه تهی می باشند و نویسنده بی ذوق و بیسواد که فرق بین شعر و جملات قصار و مینی مال و دل نوشته و متن ادبی را نمیداند و در عمرش شعر نخوانده در عالم هپروت میبرند و خیال میکند اینها شعر است.

در غیاب مطالعه کتاب های خوب شعر این گونه نوشته ها محل بروز و ظهور پیدا میکنند و بر مخاطبین این شبکه ها که علاقمند به شعر هستند تحمیل می شوند و انتظارات آنها را از شعر تا این اندازه تنزل میدهند متاسفانه در خیلی از این گروه ها سوای گروه های تخصصی شعر که از شاعران بنام و متعهد به شعر و ادبیات تشکیل شده اند آنچه به خورد مخاطبین و اعضاء خود میدهند شعر نیست نوشته هاایست که از لحاظ ظاهری و مفهومی چیزی برای عرضه ندارند.و در آخر اینکه بسیاری از منتقدین و شاعران از یاداشتهایی که منتشر کردند بر می آید بر این باورند که فضای حاکم بر شبکه های اجتماعی مجازی باعث آفت زدگی شعر شده است